انجمن آهنگ و موسیقی ایران

آهنگ و موسیقی یکی از زیباترین جلوه‌های زندگی است. در هر موقعیت و زمانی می‌توانیم از گوش دادن به آهنگ لذت ببریم. هیچ فردی نمی‌تواند تاثیر موسیقی را بر ذهن و جسم ما زیر سوال ببرد. می‌توان گفت که کمتر کسی است که نتواند از موسیقی لذت ببرد. اگر هم سلیقه های متفاوتی در موسیقی وجود دارد، سبک‌های مختلفی از موسیقی نیز پدید آمده اند تا به این سلایق پاسخ دهند. همین‌ها سبب شده است که ما مدام به دنبال دانلود آهنگ باشیم تا بتوانیم از این پدیده زیبا استفاده کنیم.

اما این موضوع برای مدت هاست که ذهن دانشمندان و پژوهشگران را به خود مشغول کرده است. این که موسیقی چگونه می‌تواند تا این حد بر ما انسان ها و حتی حیوانات تاثیر بگذارد.

علاقه مغز ما به یافتن الگو ها

پیدا کردن الگوها یکی از مهم ترین مهارت‌های مغز است. در واقع این موضوع برای انسان های اولیه به این صورت بود که اگر بوی دود احساس کردید از محل دور شوید. امروزه نیز موارد زیادی از این قبیل را در زندگی خود داریم. موسیقی نیز تکراری از ملودی ها ، ریتم ها و هارمونی هاست که شما می‌توانید آن ها را پیش بینی کنید. همین موضوع باعث می‌شود هنگامی که یک آهنگ را برای چندمین بار گوش می‌دهید به مغز شما احساس خوبی دست دهد.

چگونه موسیقی مغز شما را شاد می‌کند؟

چقدر قدرتمند؟ در یکی از مطالعات خود ، او و همکارانش شرکت کنندگان را به یک دستگاه fMRI وصل کردند و با گوش دادن به موسیقی مورد علاقه ، فعالیت مغز خود را ثبت کردند. در حین اوج لحظه های احساسی در آهنگ های مشخص شده توسط شنوندگان ، دوپامین در هسته آکومبنس منتشر می شود ، ساختاری در اعماق قدیمی مغز ما.

Salimpoor می گوید: "این یک مسئله بزرگ است ، زیرا دوپامین با پاداش های بیولوژیکی مانند غذا خوردن و رابطه جنسی آزاد می شود." "همچنین با داروهای بسیار قدرتمند و اعتیاد آور مانند کوکائین یا آمفتامین ها منتشر شده است."

بخش دیگری از مغز وجود دارد که دوپامین را دقیقاً قبل از آن لحظه های احساسی در اوج آهنگ می خواند: هسته نوسانی که در انتظار لذت است. احتمالاً لذت پیش بینی از آشنایی با این آهنگ ناشی می شود - شما از آهنگی که در گذشته از مغز خود جاسازی شده بودید ، خاطره ای دارید و نکات برجسته ای را که پیش می آید پیش بینی می کنید. این جفت شدن از انتظار و لذت ترکیبی قدرتمند است ، موضوعی که نشان می دهد ما از لحاظ زیست شناختی محور هستیم تا موسیقی هایی را که دوست داریم گوش کنیم.

https://greatergood.berkeley.edu/article/item/why_we_love_music

فوزیه مجد (زادهٔ ۶ تیر ۱۳۱۷ در تهران) موسیقی‌دان، آهنگساز، اتنوموزیکولوگ و پژوهشگر موسیقی اهل ایران است.

محتویات
۱    زندگی هنری
۲    فعالیت‌های هنری
۳    آثار
۴    جوایز
۵    پانویس
۶    منابع
۷    پیوند به بیرون
زندگی هنری
فوزیه مجد ۶ تیر ۱۳۱۷ در تهران متولد شد.[۱] او آموختن پیانو» را از ۶ سالگی آغاز و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ژاندارک» سپری نمود. امانوئل ملیک اصلانیان استاد پیانو و تأثیرگذار بر تفکر موسیقی وی بود. در سال‌های پایانی دههٔ ۱۳۲۰، برای تحصیل موسیقی به انگلستان رفت و در مدرسه مورتون هال» مشغول به تحصیل شد.
او اولین اثر آهنگسازی حرفه‌ای خود را در سن ۱۵ سالگی به سفارش مدرسه مورتون هال» ساخت که در استودیوی کمپانی معروف هیز مسترز وویس» ضبط شد. رومه لیورپول دِیلی پست ‏(en)‏» دربارهٔ این اثر نوشت:

رویداد موسیقایی بسیار مهمی در مدرسه مورتون‌هال نزدیک آزوستری به وقوع پیوست … برنامه با صحنه باله امیردخت» که توسط دانشجوی کنونی مدرسه، فوزیه مجد – یک دختر ایرانی پانزده‌ساله– ساخته شده بود به پایان رسید که برای فردی به این جوانی، آینده‌ای چشمگیر را نوید می‌دهد.[۲][منبع نامعتبر؟]

وی پس از پایان تحصیلات متوسطه، موسیقی را در دانشگاه ادینبور» پی گرفت. سپس به ایران بازگشت و در هنرستان عالی موسیقی به تدریس تاریخ موسیقی غرب» مشغول شد و همزمان در رومه کیهان بین‌المللی با نام مستعار فلورستان» نقد موسیقی می‌نوشت و در صداخانه وزارت فرهنگ و هنر به کار بازبینی موسیقی نواحی ایران می‌پرداخت. او نوازندگی سنتور[۳] را نیز نزد فرامرز پایور» و مجید کیانی» آموخت.

وی در سال ۱۳۴۵ با دریافت بورسیه از دولت فرانسه راهی این کشور شد و نزد نادیا بولانژه» آموزش آهنگسازی را پی گرفت. پس از آن در سال ۱۳۴۷ با دریافت بورسیه از سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران» به تحصیل اتنوموزیکولوژی» تحت نظر تران وانکه» در دانشگاه سوربن مشغول شد.[۲]
او در سال ۱۳۵۰ به ایران بازگشت. این زمان مصادف بود با اوج فعالیت‌های موسیقی مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران»، در این مرکز بخشی به پژوهش و گردآوری موسیقی نواحی ایران اختصاص داشت. در آن هنگام وی بر تحقیق و پژوهش در زمینه موسیقی نواحی و موسیقی ردیف متمرکز شد. او با سفر به خراسان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر و … به همراه گروهی که خود بنا نهاده بود، مجموعه‌هایی از موسیقی نواحی، اقوام و ردیفی را گردآوری کرد.
جمع‌آوری ردیف‌های سعید هرمزی»، یوسف فروتن»، عبدالله دوامی»، نورعلی برومند» و نمونه‌های موسیقی محلی خراسان مانند: اجراهایی از حسین یگانه»، الیاقلی یگانه»، مختار زنبیل باف»، حمرا گل فروز»، نظرمحمد سلیمانی» و…، با یاری مهدی کمالیان» از مهم‌ترین دستاوردهای سفرهای پژوهشی او می‌باشد.
او گروه گردآوری و شناخت موسیقی» را در سازمان تلویزیون ملی ایران تأسیس کرد و با دعوت از برخی موسیقی‌دان، برنامه‌های مختلفی در شهرهای شیراز (جشن هنر)، مشهد (جشن توس) و تهران (کارگاه نمایش، تأتر شهر) برگزار نمود. قدیمی‌ترین پژوهش در مورد موسیقی سوگواری در بوشهر» را نیز او به انجام رسانده‌است.[۴][۵]

فعالیت‌های هنری
فوزیه مجد سابقهٔ تدریس در هنرستان عالی موسیقی[۶] و انستیتو موزیکولوژی تهران را در کارنامهٔ خود دارد.[۷] از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به پژوهش و گردآوری موسیقی نواحی ایران و ردیف دستگاهی موسیقی ایران[۸] و نگارش مقالاتی در فصلنامهٔ موسیقی ماهور اشاره کرد.[۹]

حسین علیزاده (زادهٔ ۱ شهریور ۱۳۳۰ تهران) ردیف‌دان، آهنگ‌ساز، پژوهش‌گر و نوازنده تار و سه‌تار ایرانی و نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی است.

وی یکی از چهره‌های تحسین‌شده موسیقی فیلم در ایران به‌شمار می‌آید و آثاری چون دلشدگان (۱۳۷۰)، گبه (۱۳۷۴)، زشت و زیبا (۱۳۷۷)، زمانی برای مستی اسب‌ها (۱۳۷۸)، لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند (۱۳۸۶)، آواز گنجشک‌ها (۱۳۸۷) و ملکه (۱۳۹۰) از ساخته‌های اوست. .[۱] وی با کسب ۴ سیمرغ بلورین برای فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه، مشترکاً به همراه مجید انتظامی و محمدرضا علیقلی برنده بیش‌ترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم فجر است.[۲]

محتویات
۱    زندگی‌نامه
۲    افتخارات
۳    آثار
۴    موسیقی فیلم
۵    کتاب‌ها
۶    ابتکارها
۷    نگارخانه
۸    پانویس
۹    منابع
۱۰    پیوند به بیرون
زندگی‌نامه
علیزاده سال ۱۳۳۰ در منطقه سید نصر الدین بازار تهران[۳] از پدری اهل ارومیه و مادری اهل تهران متولد شد.[۴] پس از تحصیل در هنرستان موسیقی به دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی به یادگیری و اجرای کنسرت پرداخت. او نزد هوشنگ ظریف، حبیب‌الله صالحی، محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله دوامی موسیقی آموخته‌است[۵] و در سال‌های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ خورشیدی در دانشگاه آزاد برلین نیز تحصیل کرده‌است.[۶]

علیزاده در سال ۱۳۴۷ عضو ارکستر رودکی شد. او با عضویت در کانون چاووش همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان آثار جاودانه‌ای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبوم‌های چاووش اجرا کرد و نیز با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقی‌دانان و نوازندگان پس از انقلاب گذاشت. علیزاده در اوایل دههٔ هفتاد ریاست هنرستان موسیقی را بر عهده داشت.

وی از اواخر دهه ۷۰ تا سال ۱۳۸۴ با محمدرضا شجریان در قالب گروهی چهار نفره همراه با کیهان کلهر و همایون شجریان به برگزاری کنسرت و اجرای برنامه در کشورهای مختلف مشغول بود.

حسین علیزاده دارای دو فرزند به نام‌های صبا (نوازندهٔ کمانچه) و نیما (نوازندهٔ رباب و تار) است که هم‌اکنون در گروه هم‌آوایان زیر نظر علیزاده فعالیت دارند.

افتخارات
حسین علیزاده تا به حال سه بار برای آلبوم‌های فریاد، بی تو به سر نمی‌شود و به تماشای آب‌های سپید نامزد جایزه گرمی در بخش بهترین آلبوم سنتی جهان» شده‌است.[۷] جوایز گرمی معتبرترین جایزه صنعت ضبط و پخش موسیقی در آمریکا محسوب می‌شوند.[۸]

حسین علیزاده چهار بار جایزه بهترین موسیقی فیلم را از جشنواره فیلم فجر برای فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه بدست آورده‌است.
دریافت جایزه بهترین موسیقی متن برای فیلم آسمان زرد کم عمق در جشن انجمن منتقدان سینمای ایران در سال 1392.[۹]
وی در هفتم آذر ۱۳۹۳، در نامه‌ای از دریافت نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه» اعلام انصراف کرد و نوشت که خود را بی‌نیاز از دریافت هر نشانی» می‌داند. علیزاده در عین حال گفته‌است که هدیه ملت بافرهنگ فرانسه» را ارج می‌نهیم». او در نامه خود گفت: اگر سفیر ی و فرهنگی کشور فرانسه هدیه ملت بافرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می‌کند، آن را ارج می‌نهیم و ما نیز ستایش می‌کنیم ستارگان پرافتخار تاریخ خود را.» علیزاده با این حال اضافه کرد شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی نزد مسئولان می‌بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می‌شود». او در پایانِ نامه خود نوشت: ضمن قدردانی از مسئولان کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.»[۱۰][۱۱]
دریافت جایزهٔ دو سالانهٔ موسیقی جهانی آسیا (به انگلیسی: Asian world music Award) از بنیاد مرکز موسیقی جهان (به انگلیسی: World Music center)، کره‌جنوبی، در ۴ خرداد ۱۳۹۶ (۲۶ می ۲۰۱۷). این جایزه به هنرمندانی که باعث ارتباط کشورشان با دیگر نقاط جهان، به‌ویژه کشورهای آسیایی شده‌اند، اهداء می‌شود